با سلام، جهت اطلاع و پیگیری وضعیت مقالات خود می‌توانید با کارشناس مجله خانم فاطمه نجفی با شماره 09216904318 تماس حاصل فرمایید.
ساعت تماس تلفنی 9 الی 18 روزهای پنج‌شنبه
امکان ارسال پیام از طریق پیام‌رسان ایتا: 9 تا 16 هر روز

   [صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: داوران :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
آخرین مطالب سایر بخش‌ها
..
پایگاه های نمایه شده
..
نورمگز
..
مگیران
..
لینکدین
..
 
..
:: شیوه ارجاع دهی مقالات ::
 | تاریخ ارسال: 1399/8/10 | 
ارجاع‌دهی درون‌متنی به شیوه‌ی هاروارد
 این موارد برای ارجاع به کتاب، مقاله نشریه‌ی علمی، مدخل دایره‌المعارف، روزنامه، تصویر، نقشه، جدول، نمودار، سایت و مصاحبه رعایت می‌شود.
شیوه ارجاع به کتاب، مقاله‌ی نشریه‌ی علمی، مدخل دایره‌المعارف و روزنامه یکسان‌ است.
۱. نام نویسنده در متن درج شده است: سال انتشار اثر در پرانتز قرار می‌گیرد (برای بخش پیشینه‌ی پژوهش).
درخصوص سفرنامه­ ها تعدادی کتاب منتشر شده است که بیشتر آنها به معرفی خلاصه‌ای از این آثار پرداخته‌اند یا گونه‌ای فهرست‌نگاری توصیفی به شمار می‌روند. از جمله‌ی این آثار عبارت‌اند از: سفر اروپاییان به ایران اثر ژان شیبانی (۱۳۵۳)، فهرست توصیفی سفرنامه‌های انگلیسی موجود در کتابخانه‌ی ملی ایران به کوشش محمدتقی پوراحمد جکتاجی (۱۳۵۵)، سیری در سفرنامه­ ها اثر فواد فاروقی (۱۳۶۱).
۲. نام نویسنده در متن درج نشده است: نام‌خانوادگی نویسنده یا نویسندگان و سال اثر در پرانتز قرار می‌گیرد (برای بخش پیشینه‌ی پژوهش).

خاطره­ نویسی با آگاهی و تکیه بر منِ فردی و جمعی، گونه­ ای جدید در تاریخ­نگاری بود که در دوره‌ی قاجار مورد توجه قرار گرفت (فصیحی و عباسی، ۱۳۹۴).
۳. ارجاع به بخشی از اثر که نام نویسنده در متن درج شده است: سال نشر و شماره‌ی صفحه درج می‌شود.
میرچا الیاده شخصیت‌های افسانه‌ای را موجوداتی غیرانسانی توصیف می‌کند که در قالب خدایان یا قهرمانان یک فرهنگ ظاهر می‌شوند (۱۳۸۷، ۷۲).
۴. ارجاع به بخشی از اثر که در متن به آن استناد شده است: برای ارجاع‌دهی نام‌خانوادگی نویسنده یا نویسندگان، سال نشر، شماره‌ی صفحه درج می‌شود.
مطالعه و تحلیل مدارک و نتیجه‌گیری مردم‌شناختی به منظور کشف خاستگاهِ سیر و اشاعه و تغییر فرهنگ‌هاست (روح‌الامینی، ۱۳۷۰، ۷۵).
  در صورت ارجاع به منبع با چند نویسنده، بین نام‌خانوادگی نویسندگان «و» قرار می‌گیرد.
یکی از عواقب قرارداد صلح این بود که بر امنیت مرزهای شرقی روم افزوده شد (وینتر و دیگناس، ۱۳۸۷، ۲۱).
۵.نقل‌قول مستقیم: متن کامل عبارت مورد ارجاع در گیومه قرار می‌گیرد.
«افسانه در زبان رایج مردم معمولاً قصه‌ی سنتی است که دارای پایگاه تاریخی و نیمه‌تاریخی است» (اسماعیل‌پور، ۱۳۷۷، ۳۵).
۶. ارجاع به چند اثر از یک نویسنده است: ارجاع‌ها باید بر اساس ترتیب تاریخی درج شود.
ویدن‌گرن (۱۹۵۹، ۱۹۶۱، ۱۹۶۷، ۱۹۷۰، ۱۹۸۳) بیش از سه دهه به بررسی ابعاد فرهنگی تاریخ ایران در دوره‌ی ساسانی پرداخت.
۷.ارجاع به چند اثر از یک نویسنده است که در یک‌سال منتشر شده‌اند: پس از درج تاریخ انتشار هر اثر، برای منبع فارسی و عربی از حروف ابجد و برای منبع لاتین از ‌a, b, c استفاده می‌شود.
پژوهش‌های شهبازی درباره‌ی تاریخ‌نگاری ایرانیان در دوره‌ی ساسانی (۱۹۹۰a) جنبه‌های مختلفی از تاریخ‌نگاری ایرانی را در بر دارند.
۸.اثر مورد ارجاع دو یا سه نویسنده دارد: (نام‌خانوادگی همه‌ی نویسندگان و سال انتشار اثر و شماره‌ی صفحه).
ازدست‌دادن اسکندریه شکست تلخی برای بیزانس محسوب می‌شد (وینتر و دیگناس، ۱۳۸۷، ۱۰۰).
۹.اثر مورد ارجاع چهار یا بیش از چهار نویسنده دارد: (نام‌خانوادگی نویسنده‌ی اول و دیگران).
تعیین دقیق زمان حکمرانی والیان به علت اختلاف اطلاعات در منابع تاریخی و سکه‌ها به‌سهولت امکان‌پذیر نیست (قلی‌زاده و دیگران، ۱۳۹۶، ۸۱).
۱۰. ارجاع به منبعی که هر فصل آن توسط یک نویسنده تألیف شده است:
منابع ادبی و برخی مستندات سکه‌شناختی در تدوین تاریخ باوندیان و اسپهبدان نقش مهمی ایفا می‌کنند (Madelung, ۱۹۷۵, p. ۱۹۸).
* برای اطلاع از شیوه‌ی درج مشخصات کتاب‌شناسی این منبع نک. شیوه‌ی تنظیم فهرست منابع و مآخذ.
۱۱. نویسنده‌ی اثر مشخص نباشد:
(بی‌نام، ۱۳۱۲)
۱۲. تاریخ نگارش مشخص نباشد: (رضوی، بی‌تا)
۱۳. درج شماره‌ی صفحه: از راست به چپ و از کوچک به بزرگ.
(هنوی، ۱۳۴۶، ۲۹۵ـ۲۹۸)
۱۴. ارجاع به سند: (موضوع سند، سال انتشار)
(تلگراف قونسول جنرال بوشهر به شارژدافر، ۱۸۹۷م/ ۱۳۱۵ق)
۱۵. درج منبع برای ارجاع به تصاویر، اَشکال، نقشه‌ها، جدول‌ها و نمودارها ضروری است.
ارجاع به منبع مکتوب: (نام‌خانوادگی نویسنده، سال نشر، شماره‌ی صفحه، شماره‌ی اثر).
(تُنگ دسته‌دار سده‌های ۸-۷ میلادی، گیرشمن، ۱۳۹۰، ۲۳۸، شماره‌ی ۲۹۱ الف).
ارجاع به اثر تاریخی مانند نگارکند: (نام اثر، مکان، منبع تصویر).
(امامزاده محروق، نیشابور، نگارنده).
ارجاع به اثر موزه‌ای: (نام اثر، محل نگهداری و کُد اثر در موزه).
(قبای زربفت اطلسی‌بافت، تالار صفویان، موزه‌ی باستان‌شناسی و هنر دوران اسلامی ایران، اثر شماره‌ی ۴۹۸۸).
ارجاع به نقشه: درج منبع مانند ارجاع به کتاب.
(استان‌های شمال‌غربی و جزیره و آذربایجان، لسترنج، ۱۳۶۷، ص ۸۰، نقشه‌ی ۳).
ارجاع به جدول و نمودار: (نام‌خانوادگی نویسنده، سال نشر، شماره‌ی صفحه، شماره‌ی جدول یا نمودار).
(دنت، ۱۳۹۱، ۱۶۲، جدول ۴).
۱۶. ارجاع به سایت: نام‌خانوادگی نویسنده، سال نشر.
(بادنج و پورحسن، ۱۳۹۳)
۱۷. ارجاع به مصاحبه: نام مصاحبه‌شونده، سال مصاحبه.
(بویری، ۱۳۹۸)
۱۸. ذکر ارقام تاریخ‌های هجری شمسی و قمری و میلادی در متن: سال(بی‌فاصله)علامت اختصاری نوع تاریخ. ۱۳۹۹ش  
شیوه‌ی تنظیم فهرست منابع و مآخذ
۱. اثر با یک نویسنده:
اشپولر، ب.، (۱۳۶۹)، تاریخ ایران در قرون نخستین اسلامی، ترجمه‌ی جواد فلاطوری، ج ۱، چ ۲، تهران: علمی و فرهنگی.
۲. چند اثر از یک نویسنده در یک‌سال: با اضافه‌کردن حروف ابجد به سال نشر:
Shajbazi, A. Sh. (۱۹۹۰a). “On the Xwadāy-nāmag,” Acta Iranica ۳۰, Leiden, pp. ۲۰۸-۲۲۹.
Shahbazi, A. Sh. (۱۹۹۰b). “Early Persians’ Interest in History”, BAI NS ۴, pp. ۲۵۷-۲۶۵.
۳. منبع با بیش از یک نویسنده: نام‌خانوادگی نویسنده، نام نویسنده؛ نام‌خانوادگی نویسنده‌ی دوم، نام نویسنده‌ی دوم، (سال نشر)، نام کتاب به ایتالیک، نام مترجم، محل نشر: ناشر.
وینتر، ا.؛ دیگناس، ب.، (۱۳۸۷)، روم و ایران دو قدرت جهانی در کشاکش و همزیستی، ترجمه‌ی کیکاووس جهانداری، تهران: فرزان روز.
۴. یک فصل از کتاب: نام‌خانوادگی نویسنده، نام نویسنده، (سال انتشار)، «عنوان فصل»، در: نام کتاب به ایتالیک، نام و نام‌خانوادگی گردآورنده، محل نشر: ناشر، شماره‌ی فصل یا اولین و آخرین شماره‌ی صفحه‌ی فصل.
نمونه‌ی فارسی:
مادلونگ، و.، (۱۳۶۳)، «سلسله‌های کوچک شمال ایران»، در: تاریخ ایران از اسلام تا سلاجقه (تاریخ ایران کمبریج)، ویراسته‌ی ر. ن. فرای، ترجمه‌ی حسن انوشه، ج ۴، چ ۱، تهران: امیرکبیر.
  نمونه‌ی انگلیسی:
Madelung, W. (۱۹۷۵). “The Minor Dynasties of Northern Iran”. In R. N. Frye ed.: The Cambridge History of Iran. Vol. ۴. Cambridge: Cambridge University Press, pp. ۱۹۸-۲۴۹.
۵. مقاله:
اشراقی، احسان، (۱۳۹۰)، «شهر تاریخی قزوین»، پژوهش‌های علوم تاریخی، ۴، صص ۱ـ۱۶.
۶. مدخل‌های دایره‌المعارف:
بهرامی، عسکر، (۱۳۸۱)، «بختیاری»، دایره‌المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱۱، صص ۴۹۶ـ۴۹۷.
۷. کتاب الکترونیکی (‌E-Books): نام‌خانوادگی نویسنده، نام نویسنده، (سال)، عنوان کتاب به ایتالیک، محل نشر: ناشر، قابل دسترس در: نشانی الکترونیکی، (تاریخ دسترسی).
Robinson, C. F. (۲۰۰۴). Empire and Elites after the Muslim Conquest: The Transformation of Northern Mesopotamia. Cambridge: Cambridge University Press. Available at: https://books.google.ae/books?id=iYlSHyDWUtQC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=۰#v=onepage&q&f=false (Downloaded: ۱۷ June ۲۰۱۵)
۸. مقالات نشریات علمی: نام‌خانوادگی نویسنده(گان)، نام نویسنده(گان)، (سال نشر)، «عنوان مقاله»، عنوان نشریه، شماره‌ی جلد، شماره‌ی صفحات.
مقاله با یک نویسنده:
برزین، پروین، (۱۳۴۲)، «نقوش انسان بر روی ظروف سفالین از قرن سوم تا هشتم هجری»، هنر و مردم، ش ۱۳، صص ۴۲ـ۴۷.
مقاله با بیش از یک نویسنده:
قلی‌زاده، فاطمه؛ کریمیان، حسن؛ نیستانی، جواد؛ موسوی‌کوهپر، مهدی؛ برومند، صفورا، (۱۳۹۶)، «حاکمیت ولات عباسی در تبرستان بر اساس گاه‌نگاری سکه‌ها و منابع مکتوب»، تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری، ش ۲۰، صص ۷۹ـ۱۰۷.
۹. مقالات روزنامه‌ها: نام‌خانوادگی نویسنده، نام نویسنده، (سال نشر)، «عنوان مقاله»، عنوان روزنامه، روز و ماه، شماره‌ی صفحه.
رحمانیان‌کوشککی، داریوش، (۱۳۹۷)، «آیت‌الله بروجردی و نهضت ملی»، روزنامه‌ی ایران، ۲۸ مرداد، ش ۶۸۵۶، ص ۱۰.
۱۰. مقالات آنلاین: نام‌خانوادگی نویسنده، نام نویسنده، (سال نشر)، «عنوان مقاله»، عنوان سایت، قابل دسترس در: (تاریخ دسترسی).
فکوهی، ناصر، (۱۳۹۹)، «همگرایی تاریخی با میراث بزرگ فرهنگی اندیشه‌ اجتماعی»، انسان‌شناسی و فرهنگ، قابل دسترس در:
https://anthropologyandculture.com/%d۹%۸۷%d۹%۸۵%da%af%d۸%b۱%d۸%a۷%d۹%۸a%d۹%۸a-%d۸%aa%d۸%a۷%d۸%b۱%d۹%۸a%d۸%ae%d۹%۸a-%d۸%a۸%d۸%a۷-%d۹%۸۵%d۹%۸a%d۸%b۱%d۸%a۷%d۸%ab-%d۸%a۸%d۸%b۲%d۸%b۱%da%af-%d۹%۸۱%d۸%b۱%d۹%۸۷%d۹%۸۶%da%af%d۹%۸a-%d۸%a۷%d۹%۸۶ (Downloaded: ۸ September ۲۰۲۰).
۱۱. سند: محل بایگانی سند، موضوع سند، تاریخ صدور، مشخصات بایگانی.
بایگانی اسناد وزارت امور خارجه، تلگراف قونسول جنرال بوشهر به شارژدافر، مورخ ۵ ژوئن ۱۸۹۷، مکاتبات ۱۳۱۵ ق، صندوق ۳۰، پ ۱۸.
۱۲. مصاحبه: نام مصاحبه‌شونده، (سال مصاحبه)، عنوان مصاحبه(ایتالیک)، نام مصاحبه‌کننده، روز و ماه مصاحبه.
بویری، فلک‌ناز، (۱۳۹۸)، افسانه‌های بختیاری، مصاحبه از شمس‌الدین رضوی، ۸ مهر.
 
تعداد واژگان مقاله بدون شمارش فهرست منابع، نباید از ۷۰۰۰ کلمه بیشتر باشد.
  
تسهیلات مطلب
سایر مطالب این بخش سایر مطالب این بخش
نسخه قابل چاپ نسخه قابل چاپ
ارسال به دوستان ارسال به دوستان


CAPTCHA
::
دفعات مشاهده: 3514 بار   |   دفعات چاپ: 516 بار   |   دفعات ارسال به دیگران: 0 بار   |   0 نظر
(فصلنامه مطالعات تاریخ فرهنگی)پژوهشنامه انجمن ایرانی تاریخ Cultural History Studies(Pejuhesh Nameh Anjoman-e Iraniye Tarikh)
تکمیل فرم تعهدنامه  و امضای همه نویسندگان برای ارسال مقاله به داوری الزامی است. پس از تکمیل فرم می بایست در بخش ارسال فایل مقاله بارگذاری شود. جهت دریافت فرم این بخش را کلیک فرمایید.
Persian site map - English site map - Created in 0.11 seconds with 51 queries by YEKTAWEB 4645