هدف نگارندگان در پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی و بازنمایی شخصیت آموزگاران روستا در آثار نویسندگان شهری و روستایی است. در بیشتر آثار داستانی رویکرد مثبتی به معلمان وجود دارد، به‌ویژه معلمانی که سختی تدریس در روستاهای دورافتاده را تحمل می‌کردند؛ اما از اواخر دهه‌ی چهل داستان‌هایی‌ نوشته شد که در آن‌ها شخصیت آموزگاران منفی بود. پژوهش حاضر درپی یافتن چگونگی شخصیت‌پردازی آموزگاران روستایی در داستان‌ها و علت نگارش داستان‌هایی با نگاه منفی به آموزگاران در این برهه‌ی زمانی است. گمان می‌رود این بازنمایی دوگانه، متأثر از تفاوت‌ در خاستگاه نویسندگان باشد. با بررسی داستان‌ها و زندگی نویسندگان‌شان می‌توان ویژگی دو گفتمان شهری و روستایی را شناسایی کرد و علت پیدایش هریک از این بازنمایی‌های دوگانه را دریافت. در این پژوهش سی‌وچهار داستان بررسی شده‌اند که شخصیت‌ آموزگار در آن‌ها وجود دارد.