1- استادیار گروه تاریخ دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران ، khazaei.s@lu.ac.ir 2- دانشآموخته کارشناسی ارشد رشته تاریخ ایران اسلامی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
چکیده: (2162 مشاهده)
قرق و امنیت شکار در عصر ناصری
علمی-ترویجی
چکیده در عصر قاجار یکی از سرگرمی‌های پادشاهان و درباریان شکار بود. شکار کردن بخشی از فرهنگ گذشته ایرانیان و به نوعی تمرین برای حفظ آمادگی رزمی به شمار می‌آمد. قرق کردن یکی از مواردی بود که ارتباط تنگاتنگی با مسئله شکار داشت. در دوره ناصرالدین‌شاه، به علت علاقه زیاد وی به شکار کردن و پیشرفت‌هایی که از لحاظ امکانات و ابزارهای شکار به وجود آمده بود، مسئله قرق بیش از پیش، اهمیت یافت. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفیـ تحلیلی، به دنبال پاسخگویی به این پرسشها است که اقدامات امنیتی برای قرق کردن چه بود؟ و قرق کردن و قرقشکنی چه پیامدهایی به دنبال داشت؟ یافتههای پژوهش نشان میدهد که بسیاری از شکارگاه‌های عصر ناصری به دستور وی قرق می‌شد. ناصرالدین‌شاه دستور قرق کردن مناطقی را میداد که گونه‌های جانوری بسیاری داشت، تا با آرامش خاطر در آنجا شکار کند. برخی از مناطق را نیز مأموران قرق، محافظت و با افراد متخلف برخورد میکردند. قرق کردن برای محیط‌زیست جانوری و گیاهی، پیامدهای متعددی دربرداشت. هرگاه منطقه‌ای در قرق شاه و اطرافیانش قرار می‌گرفت، در شکار حیوانات افراط و بسیاری از گونه‌های جانوری شکار می‌شد. این مسئله موجب شد اغلب گونه‌های جانوری در معرض انقراض قرار گیرند و تعدادشان به سرعت کاهش یابد. این امر تا جایی پیش رفت که شکارگاه‌های معروفی همچون جاجرود، از پوشش جانوری و گیاهی خالی شد. واژه‌های کلیدی: ناصرالدین‌شاه قاجار، شکار، قرق، مسائل امنیتی.
