سفرنامه نویسان فرانسوی عصر قاجار در گزارشهای خود، به مسألهی زنان توجه ویژهای نشان دادهاند. از آنجایی که زنان شهری کارکردی متفاوت با زنان روستایی در ایران داشتند، این موضوع بازتابی جدی در سفرنامههای آنان داشت. پژوهش حاضر، با استفاده از نظریهی بازنمایی استوارت هال و روش توصیفی ـ تحلیلی تلاش دارد به این پرسش پاسخ دهد که نگرش سفرنامه‌نویسان فرانسوی نسبت به زنان ایران در دوره قاجار چگونه بوده است؟ در پاسخ می‌توان این مدعا را مطرح کرد که دو نگرش کلی در مقولهی زن از این سفرنامهها قابل استنباط است: نگرش تحسینآمیز و دیگر، نگاه شرقشناسانه نسبت به زن ایرانی. نگاه نخست، بیشتر مثبت و نگاه دوم تا حدودی منفی است. یافته‌های دیگر پژوهش نشان می‌دهد که هرچند سیاحان فرانسوی در سفرنامههایشان، زن ایرانی را از جهات متعددی مورد توجه و گاه آنان را مورد ستایش قراردادهاند و توصیفهای آنان با توجه به محدودیتهایشان در مطالعهی زنان جامع بوده است؛ ولی در بازنمایی این مؤلفهها چندان موفق عمل نکرده‌اند.
Panahi A, Muhammadzadeh A. Expression of Iranian Woman in French Travel Literature from the Eve of the Qajar Period until the Constitutional Revolution based on the Stuart Hall’s Reception Theory. CHS 2016; 7 (27) :1-23 URL: http://chistorys.ir/article-1-707-fa.html
پناهی عباس، محمدزاده اسدالله. تصویر زن ایرانی در سفرنامه های فرانسویان از اوایل دوره قاجار تا انقلاب مشروطه بر اساس نظریه بازنمایی استوارت هال. فصلنامه مطالعات تاریخ فرهنگی. 1395; 7 (27) :1-23
تکمیل فرم تعهدنامه و امضای همه نویسندگان برای ارسال مقاله به داوری الزامی است. پس از تکمیل فرم می بایست در بخش ارسال فایل مقاله بارگذاری شود. جهت دریافت فرم این بخش را کلیک فرمایید.
