کورنوکوپیا یا شاخ نعمت، از جمله نمادهای فرهنگی و اجتماعی است، که در اروپا و ایالات متحده امریکا، مظهر فراوانی و برکت به شمار می‌رود. منشاء کورنوکوپیا به اساطیر یونانی باز می‌گردد و به بخشی از افسانه‌‌ی زندگی زئوس، بزرگ‌ایزد یونانی، و نیز به داستان‌های اسطوره‌هایی چون هرکول، هِیدِس، دیمیتر و تیشه مرتبط می‌شود، اما نقش کورنوکوپیا را بر روی  برخی نقش‌برجسته‌ها و سکه‌های دوره‌ی اشکانی نیز می‌توان شناسایی کرد و برخی از معدود اشیاء بازمانده از آن عصر، به صورت کورنوکوپیا یعنی به شکل شاخی میان‌تهی طراحی و ساخته شده‌اند. در این مقاله، به شیوه توصیفی ـ تحلیلی، ضمن معرفی این آثار، معنا و دلالت ضمنی کورنوکوپیا با رویکرد نشانه‌شناختی فرهنگی، در عرصه‌ی سپهر نشانه‌ای دوره‌ی اشکانی بررسی شده است. حاصل این پژوهش، از توجه اشکانیان به استفاده خویشکاری نماد کرونوکوپیا در تبیین اقتدار و مشروعیت حکومت آنان، به‌ویژه در  محل سکنای مهاجرنشین‌های یونانی در میان‌رودان حکایت می‌کند.