|
نسب و نسب‌سازی در سده‌های میانه تاریخ ایران؛ دلایل و زمینه‌ها
|
| امامعلی شعبانی*1، علی زارعی2 |
1- دانشگاه اراک ، shabani.2009@gmail.com
2- دانشگاه اراک |
|
|
چکیده: (9036 مشاهده) |
| فرهنگ سیاسی ایران در سده‌های میانه، انتساب خونی به ایران باستان و چهره‌‌های اسطوره‌ای ـ تاریخی آن را یکی از شرایط و ملزومات اساسی کسب مشروعیت، قدرت، و از همه مهمتر تداوم آن می‌دانسته است؛ فقدان آن نیز متقابلاً از آسیب‌ها و خطرات جدی هر حکومتی محسوب می‌گردید. لذا بخشی از دغدغه‌ها، توان ذهنی و در نتیجه اهتمام خاص حاکمان و متفکران پیرامونشان، به سیاست جعل نسب و تبلیغ این امر اختصاص داشت. مساعی آنان اگرچه با تردید‌های جدی روبه‌رو می‌شد، لیکن تداوم این مقوله در تمام این سده‌ها و پیگیری مجدانه، خود بیانگر اثربخشی و تأثیرگذاری آن بر افکار عمومی این عصر است.
در همین راستا پرسش‌های اساسی در ذهن هر محققی نقش می‌بندد و آن این که علل و انگیزه‌ی حکومت‌ها از جعل نسب در دوره‌ی مورد اشاره چه بوده و دیگر این که چرا چهره‌‌های اسطوره‌ای ـ تاریخی به عنوان مرجع تباری مطرح می‌شوند؟ دستاوردهای پژوهش نیز مشخص می‌کند حکومت‌های این دوره در راستای کسب مشروعیت، مقابله با تحقیرها، توازن تباری با دیگر رقبا و نیز در پرتو بینش تاریخی جامعه ایرانی، سیاست تبارسازی را در سرلوحه اقدامات خود قرار دادند. |
|
| واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: نسب، تبارسازی، زمینه‌ها، عرصه‌ها، تاریخ ایران، سده‌های میانه. |
|
|
متن کامل [PDF 302 kb]
[English Abstract]
(1383 دریافت)
|
ترویجی: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/8/12 | پذیرش: 1393/8/12 | انتشار: 1393/8/12
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
