|
آموزه های ائمه و تحول ساختاری مذهب شیعه
|
| علی محمد ولوی*1، فهیمه فرهمندپور1 |
| 1- دانشگاه الزهرا |
|
|
چکیده: (5497 مشاهده) |
| تحول ساختاری تشیع امامی در طی دو قرن و نیم حضور ائمه و تبدیل جمعیتی پراکنده و غیرمتشکل به سازمانی تشکل‌یافته و سازماندهی‌شده، موضوع مهمی است و عوامل ایجاد این تحول، درخور بررسی است. مدیریت و رهبری ائمه، یقیناً اساسی‌ترین عامل تحقق این امر بوده است. در تبیین شاخصه‌ها و مؤلفه‌های این رهبری، نوع قرائت ائمه از دین و دین‌ورزی و نیز محتوای جامعه‌نگر آموزههای ائمه، نقشی اساسی در شکل‌دهی اندیشه‌ی اجتماعی شیعیان و آماده‌سازی آنان برای ورود و حضور فعال در صحنه‌های اجتماعی و هماهنگ ساختن ایشان به عنوان تشکلی دینی ـ سیاسی داشته است.
این پژوهش بر مبنای نظریه‌ی «وبر» در تقسیم‌بندی ادیان، به ادیان رستگاری و مناسکی و متکی بر این فرضیه که «روح دنیا‌پذیر و جامعه‌نگر تشیع امامی، بر تحول ساختاری آن مؤثر بوده است»، به بررسی محتوای آموزههای امامان شیعه پرداخته است. |
|
| واژه‌های کلیدی: کلیدواژه‌ها: امام، شیعیان دوازده امامی، تحول ساختاری. |
|
|
متن کامل [PDF 3623 kb]
[English Abstract]
(1241 دریافت)
|
ترویجی: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/11/15 | پذیرش: 1393/11/15 | انتشار: 1393/11/15
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
