1- دانشجوی دکتری ایرانشناسی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، meysam.ghr@gmail.com 2- استاد گروه تاریخ، پژوهشکده تاریخ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)
چکیده: (2312 مشاهده)
یکی از گفتمان‌های نوسازی دورۀ رضاشاه، بهداشت و کارکردهای آن بود که در گفتار صاحب‌نظران و سیاست‌گذاران آن دوره بازتاب فراوانی یافته است. بررسی وضعیت بهداشت حمام‌های عمومی با توجه به نوع کارکرد و پیوستگی با زندگی روزانه مردم تهران و نیز چالشهایی که برانگیخته است، مسئلۀ پژوهش حاضر به شمار می‌رود. پرسش اصلی این است که برای ارتقاء بهداشت حمام‌های تهران در آن دوره چه اقداماتی صورت گرفت؟ این اقدامات، چه واکنشهایی ایجاد کرد و چه دستاوردهایی در پی داشت؟ نتایج بررسی و تحلیل دادههای روزنامۀ اطلاعات و ارزیابی روند اصلاح و تغییر حمام‌های تهران نشان می‌دهد که تجهیز آن‌ها به دوش و مسدود کردن خزینه‌ها مهم‌ترین دستاورد نوسازی حمام‌های تهران بوده است. این تغییرات، بدون فراهم کردن بستر این کار یعنی لوله‌کشی سراسری و نیز بدون درنظر گرفتن باورهای حاکم بر مردم زمینهساز چالشهای تازه شد که در این مقاله به پارهای از آن‌ها اشاره میشود.
