کاپادوکیه در آسیای کوچک یکی از کانون‌های درگیری یونانیان و هخامنشیان به‌خصوص در پایان دوره‌ی شاهنشاهی هخامنشیان بود که می‌توانست با پشتیبانی از هر یک از این دو هماورد، در این جنگ‌ها بسیار تأثیرگذار باشد. در دوره‌ی هخامنشیان، هموندانی از خاندان هخامنشی، یکی پس از دیگری در کاپادوکیه فرمانروایی یافتند و پس از نابودی شاهنشاهی هخامنشی نیز این ساتراپی، پایگاهی برای فرماندهانی شد که می‌خواستند با اسکندر و جانشینان او بجنگند. همچنین گذار جاده‌ی مهم شاهی از کاپادوکیه و همسایگی این سرزمین با دریا، اهمیّت دوچندانی به آن بخشیده بود. با وجود این، تاکنون چندان درباره‌ی جایگاه کاپادوکیه در نگهداشت فرهنگ و سنّت‌ هخامنشیان در آسیای کوچک پژوهش نشده است، تنها در پاره‌ای گزارش‌های تاریخی می‌توان آگاهی‌های پراکنده‌ای در این زمینه به دست آورد. از این‌رو، پژوهش حاضر با استفاده از گزارش‌های تاریخی و داده‌های باستان‌شناختی، به مطالعه‌ی جایگاه جغرافیایی و سیاسی کاپادوکیه در دوره‌ی هخامنشیان و نقش آنها در نگهداشت فرهنگ و سنّت‌ ایرانی در آسیای کوچک پس از نابودی شاهنشاهی هخامنشیان پرداخته است.