|
نشاط اجتماعی ـ اقتصادی در سیره نبوی
|
صدیقه شاکری حسین آباد*   1، شهلا بختیاری2 ، علی محمد ولوی2 ، فاطمه جمیلی کهنه شهری2 |
1- آموزش و پرورش ، s.shakeri@alzahra.ac.ir
2- دانشگاه الزهرا |
|
|
چکیده: (4043 مشاهده) |
نشاط اجتماعی- اقتصادی در عصر نبوی موجب پیشرفت جامعه شد و پتانسیل حل مسائل اجتماعی- اقتصادی را ایجاد کرد. هدف اصلی مقاله حاضر، شناسایی عوامل تقویت‌کننده نشاط اجتماعی- اقتصادی (فرضیه‌یابی) در دوره نبوی است. پارادایم یا مدل این پژوهش، برگرفته از رویکرد روشی استراوس و کوربین تحت عنوان نظریه بازکاوی است. بدین ترتیب، این مقاله بر مبنای تعریف پدیده نشاط اجتماعی، به بررسی عوامل بلاواسطه (شرایط علی)، عوامل باواسطه (شرایط زمینه‌ای و میانجی) و راهبردها و پیامدهای آن در عصر نبوی می‌پردازد. هم‌چنین، با استفاده از قرآن، روایات و منابع معتبر تاریخی، از طریق نمونه‌گیری نظری و تعیین حجم براساس اشباع نظری، تحلیل مقایسه‌ای شده است. فرضیه اصلی این است که نگرش و انگیزش مردمی مبتنی بر تکافل اقتصادی تجربه‌شده تحت مدیریت عقلانی- ارزشی پیامبر (ص) در حوزه‌های اقتصادی، از طریق پراکنش نهادهای مردمی (مساجد و یاریگری اقتصادی) بر کنش اجتماعی مبتنی بر نشاط اجتماعی- اقتصادی تأثیر داشته است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: نشاط اجتماعی- اقتصادی، سیره‌ی نبوی، یاریگری اقتصادی، عقلانیت ارزشی، تکافل اقتصادی، پراکنش. |
|
|
متن کامل [PDF 414 kb]
(732 دریافت)
|
ترویجی: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/7/21 | پذیرش: 1397/11/27 | انتشار: 1397/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
